As promised you will find some pictures of the "Arnhem Open 2015" and the "World Championchip F3B 2015" below. If you want a picture in original size you can contact me. 

Pictures are taken on 26 July (Arnhem Open) and 30 July (WC F3B 2015).

Dan meteen maar een verslagje van het beeld dat ik als helper van dit WK gekregen heb. Als helper sta je tijdens de duurtaak bij de teams als er gevlogen wordt. Interessant om te zien hoe verschillend de sfeer in de teams is. In sommige gevallen gespannen en in andere gevallen ontspannen. Het is niet per definitie zo dat de spanning stijgt naarmate het team of de betreffende individuele deelnemer hoger in het klassement staat. Er waren ook piloten bij die in het klassement geen enkele rol van betekenis speelden maar toch mijn stopwatch met die van hun verschillende keren, tijdens één vlucht, wilde controleren. De hoeveelheid spanning bij sommigen herken ik niet bij mezelf als deelnemer in 2005. Nu werkt het bij mij zo dat de spanning weg is als ik eenmaal vlieg. De voorbereiding en de start vind ik wel spannend. Zeker als tegelijk gestart wordt. Er vinden tijdens de duurtaak ook momenten plaats waarbij het de tijdwaarnemer wel heel moeilijk gemaakt wordt om niets te zeggen. Dat is in een paar gevallen dan ook niet gelukt.

Tijdens de afstandstaak en de speedtaak zit je als jurylid onder de rakken. Ik heb afwisselend onder rak A en onder rak B gezeten. Bij rak A wordt je na verloop van tijd knettergek van de 5 verschillende toeters de ganze dag door. Het is ook moeilijk om uren achter elkaar geconcentreerd te blijven. Aflossing is echt een must, maar die was er niet helaas. Vanwege fouten hebben verschillende deelnemers hun vlucht opnieuw moeten maken. Dat is niet goed. We maakten gebruik van de Tsjechische toeterinstallatie omdat de Nederlandse installatie gesneuveld was. Goed dat er een back up was. De Tsjechen hadden de installatie zo geprogrammeerd dat de 3 juryleden per rak tijdens de speedtaak met niet meer dan 0,2 seconden verschil op de knop moesten drukken. Dat wordt steeds moeilijker naarmate je langer onder het rak zit. Ook daar zaten we een paar keer mis.

Bij de afstandstaak besloten de deelnemers de werktijd te gebruiken om hoogte te winnen in thermiek. Als jurylid moet je dan 3 minuten naar een hoog cirkelend model turen die meestal met nog 4 anderen aan het draaien was. Dat ging dus ook niet goed. Een model verwisselen gebeurt dan heel snel. Er waren ook piloten die de afstandstaak 500 - 600 meter verderop gingen vliegen. Uiteraard toegestaan volgens het reglement, maar wel een grote belasting voor de mensen onder de rakken. Ik kreeg bewondering voor 2 piloten, namelijk Graig Goodrum en Andreas Böhlen die het tijdens de afstandstaak presteerden om vrij consequent 1 meter achter basis B te keren op elke hoogte. De meeste piloten keren op het signaal waardoor je dus 2x 30 meter teveel vliegt. In het Duitse team werd hier ook wel goed in gecoached.

Wat opviel:

• is dat in mijn beleving de vliegbasis Deelen uitstekend meewerkte. Geen extra controles bij de poort, maar vertrouwen op de organisatie van het WK.

• is dat het veel uitmaakt of je als vlieger veel of weinig stuurt. Je ziet met name van de top 3 de modellen zeer strak vliegen tijdens de afstands- en speedtaak. Dat doe je door heel alert en geconcentreerd te vliegen. Deze mannen corrigeren en anticiperen precies goed. Elke grotere stuurbeweging leidt duidelijk tot vertraging. Dat zie je direct terug.

• is dat er weinig toeschouwers waren. Het was me al opgevallen dat er nauwelijks aandacht gegeven was aan dit WK F3B terwijl daar in mijn ogen weldegelijk mogelijkheden voor zijn. Het enige dat op het Modelbouwforum besproken werd ging over bevestigingen van aanmeldingen voor de vliegbasis Deelen. Een oproep voor helpers en juryleden heb ik nergens gezien.

• is dat er een groot beroep gedaan is op de juryleden en de helpers. 3,5 uur duurtaak zonder pauze achter elkaar door bijvoorbeeld is erg zwaar. Ik heb begrepen dat de helpers zich een slag in de rondte hebben moeten werken om de boel draaiende te houden.

• is dat er werd gemopperd over de sanitaire voorzieningen. Het was ook wel sjiek geweest om bij basis B en / of de keerrollen iets te regelen. Er waren dames als teamhelper en jurylid.

• is dat alleen de dames Goodrum en Böhlen de juyleden en helpers vriendelijk bedankt hebben. En ook David Olson had er oog voor, maar die was sowieso goed bezig. De meeste deelnemers lopen strak langs basis A en B zonder moment van aandacht. Juryleden nemen vrije dagen op en rijden een tank leeg om jouw hobby mogelijk te maken. Iets om van te leren denk ik.

• is dat ik op het Amerikaanse RC-Groups (Amerikaanse Modelbouwforum) via David Olson aan informatie over dit WK moest komen. Over de standen en de ronden. Dat is nou anno 2015 echt onacceptabel en hier heeft Nederland zichzelf erg tekort gedaan. Om me zachtjes uit te drukken. Info verspreiden via internet is een must en niet iets dat je achterwege kunt laten. Daar is deze hobby te serieus voor. Ik zag deelnemers hun uitslag fotograferen om die zelf via social media te verspreiden.

• is dat de Duitsers mijn humor pas na iets van 10 seconden doorhadden toen ik zei dat ze de uitslagen op die foto's dan wel eerst mooi even met Photoshop konden bewerken. "Landung zwischen 1-2 machen wir mit Photoshop in ordnung".

• is dat het hele F3B gezelschap nauwelijks mutaties kent. De gezichten en namen van 10 jaar geleden kende ik over het algemeen nog.

• is dat ook bij de modellen vreemd genoeg nauwelijks ontwikkelingen te zijn waren. Freestyler 3 en 4, Fosa Lift en de Pike Precision werden veel gevlogen. Verder hier en daar een Jedi, Dopamine en Shinto.

• is dat in vergelijking met het WK in Finland veel modellen gesneuveld zijn of schade opgelopen hebben. Ik schat in zo'n 20 modellen, wat ik op 55 deelnemers veel vind. Zelfs Frits Donker Duyvis had schade aan een van zijn Empi's door een mid-air tijdens (natuurlijk) de afstandstaak.

• is dat het uitermate grappig is om al die verschillende talen aan te horen. Vooral tijdens de afstandstaak hoor je hoe in alle talen gecoached wordt. Het deed mij denken aan de film "Those magnificent men and their flying machines" waarin deelnemers met de eerste vliegtuigen van London naar Parijs gaan vliegen. In deze film worden de teams uit de verschillende landen zoals Duitsland, Frankrijk, Engeland, Amerika en Italië gepersifleerd. Deze film is anno 2015 exact 50 jaar oud en lijkt, als het om de deelnemers gaat, nog steeds actueel.

• is dat tijdens de Arnhem Open een bemande Fox met registratienummer PH-1091 flink aan het stunten was. Het was leuk geweest om dat nog dichterbij te kunnen zien. Geldt ook voor de twee Piper Cubs die moesten landen en waardoor de wedstrijd even stilgelegd werd. Als de wedstrijd dan toch stilligt wil ik zo'n Piper Cub liever 20 meter hoog over zien komen. Zo kregen wij op vliegbasis Gilze Rijen in 2001 (meen ik) een een demo van een Spitfire, wat zeer gewaardeerd werd.

• is dat ik geen idee had wat enkele deelnemers aan te raden als het gaat om restaurants of een snelle sightseeingtour. Zelf dacht ik dat ze in Arnhem de grootste kans maken op een leuk eettentje. Voor snelle sightseeing leek het mij het leukste om met de trein van Arnhem naar Amsterdam te reizen. Beetje rondlopen door de binnenstad enz.

Voor het eerst sinds 1991 werd het WK F3B nu weer in Nederland georganiseerd. Een goed moment om een visitekaartje af te geven. Nederlanders zijn namelijk op vele fronten mondiaal goed bezig. Zeker op het gebied van sport als je ons internationaal vergelijkt. Ik ben dan ook nieuwsgierig hoe de buitenlandse deelnemers nu terug kijken op dit WK en op Nederland als (gast)land en als organisator. Volgens mij hebben ze goede punten gezien, maar ook minder goede. Dat is in ieder geval wat ik opgevangen heb. Lijkt me waardevolle informatie, maar ik ben dan ook dol op feedback en verbeteren waar mogelijk.

Over het algemeen vindt men Nederland mooi, goed georganiseerd en voorzien van uitstekende infrastructuur. Het weer zal de deelnemers tegengevallen zijn, zeker in het begin van de week. Maar ieder weldenkend mens snapt dat wij dat niet in de hand hebben. Wat wij wel in de hand hebben is onze mentaliteit. Dan heb ik het over inzet, betrokkenheid en vriendelijkheid. En op dit punt maak ik me zorgen. Als ik even kritisch mag zijn, wat ik al de hele tijd ben, dan noem ik dat de houding van de Nederlanders niet best overkomt. Ik heb het in dit specifieke geval dan over liefde voor de sport F3B en gastvrijheid naar de deelnemers die veel tijd, geld en energie gestopt hebben in dit WK. Op zich voor mij geen verrassing dat we niet al te best overkomen. We zijn niet voor niets in 2015 met NK wedstrijden gestopt. De sfeer als gevolg van deze mentaliteit die op het WK bij het Nederlandse kamp hing, was in die zin ook een gelijkende afspiegeling van F3B Nederland. F3B vliegen  is leuk, maar als je de Nederlanders aanschouwt zou je een andere indruk kunnen krijgen. Omdat ik tot en met vorig jaar F3B gevlogen heb voel ik me nog altijd een F3B vlieger. Ik was de enige Nederlandse F3B vlieger als jurylid. De meeste juryleden waren Duitsers. Dat moet wel te denken geven.

Ik heb begrepen dat Martin Weberschock tijdens een regenmoment het initiatief heeft genomen om over de toekomst van F3B te praten. Goed moment nu iedereen aanwezig is en toch moet wachten. De teruglopende interesse voor F3B wordt overal gemerkt. Zoals hierboven al genoemd doen al jaren dezelfde piloten mee. In Duitsland valt het nog mee, maar in alle andere landen is er geen sprake van "nieuwe aanwas". Hoe komt dat? En wat daaraan te doen? Goed voor een interessante discussie waar ik niet bij geweest ben. Een eenvoudige oplossing is er in elk geval niet.

Positief afsluiten. De nummer 1 van dit WK mag zich een echte kampioen noemen die in alle weers-omstandigheden uit de voeten kan. Er zijn uiteindelijk toch 6 ronden gevlogen wat een prestatie genoemd mag worden. Vliegbasis Deelen blijkt een uitstekende locatie voor dergelijk evenement. Zelfs na een dag veel regen geen modderpoel te zien. Dat is bij eerdere WK's wel anders geweest. Volgens mij zijn er ook geen discussies geweest over twijfelachtige beslissingen en installaties met wel of geen vertraging.

Hieronder nog een paar foto's. Die heb ik, zoals gebruikelijk 500 pixels breed gehouden. Anders wordt mijn site te groot en mot ik bijbetalen. Waar ik dus geen zin in heb. De foto's zijn op te vragen in origineel formaat.